古风其二十七
唐代 - 李白
燕赵有秀色。
绮楼青云端。
眉目艳皎月。
一笑倾城欢。
常恐碧草晚。
坐泣秋风寒。
纤手怨玉琴。
清晨起长叹。
焉得偶君子。
共乘双飞鸾。
02021-07-230
02019-02-110
02022-02-150
02020-07-230
02023-09-260
02019-01-290
02022-06-140
02023-04-270
02023-09-220
02019-07-270
02021-02-140
02020-06-150
02023-02-120
02019-02-120
02022-01-140
02020-07-170